Dream Catcher

"Love is like a roller coaster, yung parang sa EK. Minsan nga lang stucked-up.."

Madalas pag sumasakay ako ng rides, sumisigaw lang ako ng patawa para maitago yung takot. Hehe, akala tuloy nila wala lang sakin yung ganung taas. Gusto kong sumasakay sa matataas na rides. Ang sarap ng pakiramdam na naco-conquer mo yung fears mo. Minsan ang best na solusyon para mawala yung takot eh yung pagtili. Pagsigaw. Paglabas ng lahat ng iyon sa kawalan. Ganun kasi yung madalas kong gawin. Pagkatapos tuloy ng rides, parang naiwan sa inuupuan yung boses ko.

Minsan, mas pinipili ng isang tao na itago yung nararamdaman. Yung tipong ok lang sa kanya kahit damdamin nya ng husto lahat ng sakit na nararamdaman nya. Sabi nila, pag lumuluha daw ang isang tao. Nacoconvert sa teardrops yung emotions na di kayang i-handle ng puso. Pag sobrang lungkot na ng isang tao, pagkatapos nyang umiyak ng sobra-sobra, minsan nagiging ok na sa kanya ang lahat. Nasa isip lang daw ang kalungkutan. Kaso madalas, nasusurpass ng sobrang kalungkutan yung mentality na ganun. Sa huli kinakain pa rin sya ng lungkot.

Kung mahal mo ang isang tao, hindi mo isusuko ang lahat-lahat. Hahayaan mong oras ang magpasya pero hindi mo hahayaang oras din ang magdala ng nararamdaman mo. Baka ma-late ang oras, hindi na nya maibalik yung love na dati antagal mong hinangad na dumating sayo.

"He who breaks a resolution is a weakling, He who makes one is a fool. -F.M. Knowles"

Lapit na din pala ng new year. Parang kailan lang, nagpalipas ako ng bagong taon sa bahay ng kaibigan ko. Ngayon magpapalipas na naman ako ng taon sa bahay ng iba. Daming nangyari sa taon na toh. Once, nagkakwentuhan kami nung isa kong kaibigan sa trabaho. Tinanong nya ako, "Pare, pano kung lahat ng bagay. Lahat ng nangyari in a certain part of your life eh hindi pala totoo? Lahat pala yun eh panaginip lang? Then one time magising ka, anong gagawin mo?" Inisip ko pano kung panaginip lang tong buong taon na to. Siguro kahit sumakit pa ang likod at batok ko sa kakahiga, pipilitin ko pa rin na balikan ang panaginip na yun. Maglalagay ako ng dream catcher sa ibabaw ng kama ko. Mahirap tanggapin na lahat ng nangyari na toh, lahat ng nakilala, lahat ng ligaya at lungkot na naranasan ko eh pawang katha lang ng isip ko. Hanggang ngayon siguro di pa rin ganun kasapat yung lakas ng loob na naiipon ko.

Kung pababalikin ako sa oras, babalik ako para tignan lang yung dating ako. Yung panahong wala pa akong tigyawat. Pero di ako babalik dun para baguhin yung mga nangyari. Hanggang ngayon di ko pa rin maisink-in sa utak ko yung salitang regrets. Minsan may nagsabi sakin tungkol sa destiny. Kung sakaling magbago man yung mga pangyayari. Makikilala at makikilala mo pa rin yung soulmate mo. Yung tipong, lahat ng taong nakilala ko, makikilala ko din sa ibang pagkakataon at ibang panahon. Kung sakaling ganun, di pa rin ako papayag na mairearrange lahat ng nangyari sakin. Gusto ko nang nakilala ko siya ng ganun..

Ayun, hanggang ngayon inaalala ko pa rin yung mga nangyari sa buong taon na toh. Pero isa lang yung di ko pa rin maialis sa isipan ko. Naging parte kayo ng pagkaubos ng buhangin ng glass hour ng taon kong ito. At sana, kasama ko pa rin kayong ibaliktad naman ang glass hour para sa sunod na taon ko.

Masaya ako kasi naging parte ka rin ng taon ko, ikaw ang isa sa pinakamagandang nangyari sa taon na toh..

Salamat :)